Πότε θα ανατιναχτούμε,Αγάπη μου;

Είμαστε μπαρουτόσκονη,
κρυμμένη στα πιο σκοτεινά υπόγεια,
κάτω απ'τα χαμόγελα και τις βιτρίνες,
κάτω από τις χειραψίες και τα τραπέζια,
πίσω από τις αγκαλιές και τα σεντόνια.
Μπαρουτόσκονη είμαστε,
μέσα στα ψεύτικα φιλιά
μέσα στο οχυρό του φόβου,
στης αδυναμίας τα γραφεία,
στις μέρες που υποφέρουν από ανία,
μές τη συνήθεια.

Ονειρευόμαστε τις πιο λαμπρές εκρήξεις
στα πιο φρικαλέα βράδια του κόσμου.
Την ώρα
που θ'ανατιναχτούμε ευθαρσώς,
ονειρευόμαστε,
μέσα σ'εκείνο το μυστήριο δωμάτιο με τα σταματημένα ρολόγια,
σπάζοντας όλα τα σκουριασμένα ελατήρια,
και τους μουχλιασμένους δείκτες.
Καημένες αντίκες!
Θα ελευθερώσουμε όλους τους κούκους απ'τα κλουβιά τους!