Ομόνοια

Το ζεϊμπέκικο της ηρωίνης,
τα νευρικά αυτοκίνητα,
κορναρίσματα από παντού,
τσουχτερή βροχή που σου τρυπά το σώμα,
ζαλισμένα φώτα,
παντελόνια ξεκούμπωτα,
χυμένες ρετσίνες,
μπουκάλια αδύναμα να σηκωθούν,
μπούτια γυμνά,
καλτσόν φτηνά,
μάτια σβησμένα και ύποπτα βλέμματα
σαν επιγραφές μπουρδέλων.
Η Αθήνα χύνεται μπροστά σου!
Ένας ωκεανός θλίψης.
Στρατιές απελπισμένων συγκρούονται στις διαβάσεις.
Οι τσάντες σφιχτά κρατημένες.
Ο καθένας στην δουλειά του.
Η ομόνοια,
κάτω απ'αυτό το μπαλκόνι του τετάρτου ορόφου,
ξερνάει στα πόδια μου.